Κράτα το παρελθόν σε μια σπηλιά ,το μέλλον πίσω απο τον ορίζοντα κι άφησε το παρόν να προβάλλει τόσο μεγάλο ,ώστε να μη μπορείς να δεις τίποτε άλλο,εκτός κι αν τεντωθείς επίτηδες για να ρίξεις μια ματιά.
Ο Φρόιντ πίστευε οτι τα παιδικά μας χρόνια μας κάνουν αυτό που είμαστε .Τα πέντε πρώτα χρόνια .Εκεί μπαίνουν οι βάσεις μιας ολόκληρης ζωής .Ακόμα κι αν δεχτούμε αυτό τον ισχυρισμό τίποτα δεν μπορεί να καταρρίψει την απόδειξη
οτι το μέλλον αρχίζει πάντα τώρα.Τι γίνεται όμως όταν το παρελθόν δεν αφήνει να ακολουθήσει κανείς το δρόμο για το μέλλον ;΄Όλοι έχουμε νιώσει άγνωστες φωνές μέσα μας που δεν τις ελέγχουμε να ζητούν ελεημοσύνη και φαντάσματα στιγμές να απαίτουν δικαιοσύνη .Είναι στιγμές που ο εαυτός βυθίζει το κεντρί στο ίδιο του το σώμα ,όπως ο σκορπιός .Κι ενώ εχει βιώσει μια φορά το πόνο σαν άλλος αναστενάρης ''βιάζει ''ο εαυτός τον εαυτό να ξαναζήσει την απωθήμενη τραυματική μνήμη ως καθαρτικό και ανώδυνο σύμπτωμα της ολικής του μεταμόρφωσης σε ένα νεο εαυτό που ανατέλλει μετά την αυτοκαταστροφή .Αυτοκαταστροφή που είναι σημαντική γιατί μόνο μέσα απ' αυτή μπορούν το είναι κι η ψυχή να αναγεννηθούν .Κι αν ακόμα εξακολουθείς να πέφτεις στη παγίδα ,κι αν ακόμα δεν μπορείς να προσπεράσεις αυτο το λάθος;
''Βγάλε αυτό το λάθος έξω απο τη σπηλιά .Συρρικνωσέ το τόσο ώστε να γίνει μια πανομοιότυπη του μινιατούρα .Κρατήσε τη εικόνα μέσα στην τσέπη σου σαν φυλακτό,σαν υπενθύνιση ,για να μη δώσεις ξανά στο λάθος ζωή.Όποτε νιώθεις να ξαναπέφτεις στην ίδια παγίδα ,βάλε το χέρι σου στη τσέπη και νιώσε το λάθος αιχμηρό ανάμεσα στα δαχτυλά σου.Άφησε τη χειρονομία αυτη να αποκρούσει το σφάλμα.''
Θάψτε το παρελθόν αν δεν θέλετε να σας θάψει αυτο.Οι άνθρωποι που ζουν με το παρελθόν έχουν κάνει φαντάσματα τους εαυτούς τους .Η νοσταλγία είναι ένας βρικόλακας .Θυμάσαι τη Μις Χάβισαμ, τη πικραμένη γεροντοκόρη στις Μεγάλες Προσδοκίες του Ντίκενς;Προδομένη,την ημέρα του γάμου της,απο τον αγαπημένο της ,ακόμα περιπλανιέται στη ζοφερή της έπαυλη με το νυφικό της,μια φυλακισμένη του παρελθόντος.Η ζωή είναι σύντομη που δεν περισσεύει καιρός για τα περασμένα.Ο ζωντανός δυναμικός άνθρωπος λέει ο Γκαίτε πρέπει να κρατά απο το παρελθόν μόνο τα σωστά (Οι αναμνήσεις είναι ο μοναδικός παράδεισος απο τον οποίο δεν μπορεί κανείς να μας διώξει )και να προσθέτει καινούρια που κι αυτά θα δοκιμαστούν . Οι χαμένοι ζουν στο παρελθόν .Οι νικητές μαθαίνουν απο το παρελθόν (ιχνογραφεί μια συνεχή γραμμή μέσα απο τις αλλαγές που βιώσαμε)και απολαμβάνουν να δουλεύουν στο παρόν για να κερδίσουν στο μέλλον .Οι πιο μεγάλες ομορφιές της ζωή μας βρισκονται μπροστά μας .Μόνο όσοι δεν ξέρουν να ζουν το σήμερα ,ζουν με το παρελθόν.
Καλημέρα με εσωτερική αρμονία και τύχη!
