Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ



Για έναν απροσδιόριστο λόγο το τελευταίο καιρό η τηλεόραση έχει περάσει σε δεύτερη, τρίτη ,τέταρτη ,πέμπτη μοίρα στη καθημερινοτητά μου....
Βλέπουμε μόνο κλόουν ,μένουν ολοι στη γκριμάτσα χωρίς να μετράει κανείς στο βάθος τη θλίψη που ενυπάρχει σ' αυτή .

Παιδί μου αφησέτα ολα και γύρνα σπίτι
Μα μπαμπά εσείς με βάλατε σ' αυτή τη δουλειά απ' τα 5 μου χρόνια ...


Κι αυτό είναι το παράξενο ......


Η Τζούλια κινδυνεύει απο τους κακούς ....Ποιός ειναι ο λύκος και ποιά η κοκκινοσκουφίτσα; Γιατί απο το 2006 που παρακολουθούμε τη Τζούλια στιγμή δεν τη θυμάμαι στο ρόλο της κοκκινοσκουφίτσας .... Ζούμε σε μια εποχή που ανάγκες μας έχουν γίνει τα πιο άχρηστα πράγματα ...Ναι πλέον ειναι ανάγκη οταν γυρνάς απ' τη δουλειά να ανοίγεις την τηλεόραση και να κάθεσαι μπροστά με κομμένη την ανάσα γιατί ακριβώς δεν έχεις βρεί κάτι καλύτερο για να σου κόβεται αυτή....
Ιστορίες υπάρχουν πολλές του .... της ....... κι οχι παράξενες αλλα με νόημα και στόχο.
Κανείς δεν μιλάει γι' αυτές ...Πρωτη φορά βλέπουμε τα κατεδαφισμένα να εχουν τόση αξία ....Πιάσαμε πάτο απότομα πολύ απότομα τοσο ρηχά δεν πάει πιο κάτω ...Η τηρεόραση μοιάζει γιγάντια σκιά που εχει δεμένη τη Τζούλια και καθε Τζούλια και τη πάει οπου αυτή θέλει .....Κι οι δηθεν υποστηρικτές της, εΊναι αυτοί που στη κυριολεξία τη θυσιάζουν ''Στο λάκο των λεόντων ''της τηλεθέασης ...Όσο κι αν μοιάζει παράλογο η Τζούλια αντανακλά τη κοινωνία τόσο γελοίο αλλα και τόσο τραγικό ...Δεν βλέπουμε κάτι διαφορετικό -Εκ -πτωση και στις δύο ... Εσύ είμαι κοινωνία και σου μοιάζω.
Δεν ξέρω γιατι αλλα προτιμώ να κλείνω τη τηλεόραση και να βγαίνω έξω -θεωρώ πιο γοητευτικά τα ερείπια της πόλης , τα κατάμαυρα μπαλκόνια απο το καυσαέριο, τα κομμένα δέντρα στα δάση ,τα επεισόδια του Δεκεμβρη του 09, τη ζωή της Κούνεβα, το βιτριόλη (που πίνουμε όλοι καθημερινά)τη σφαίρα του Αλέξη, το πολιτισμό που δεν υπάρχει στην Ελλάδα ,τους ανέργους με ένα και δυο μεταπτυχιακά , τους ανθρώπους που ξυπνούν στις 5 τα ξημερώματα παίρνουν μια σκούπα και βγαίνουν στους δρόμους ,τη νεαρή κοπέλα απο τη Δανία που τις νύχτες απεκδύεται το ρόλο της μητέρας και κάνει στριπτίζ για να ζήσει κι όμως τη καθημερινή της ζωή τη βρίσκω πιο αξιοπρεπή απο της οποιασδήποτε Τζούλιας,τα παιδιά των φαναριών ,τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα ψυχιατρεία και στις φυλακές, τους επιζόντες της τραγωδίας στην Αιτή.....
Ολα αυτά ειναι σίγουρα πιο Εθνικά απο το διαζύγιο της Μενεγάκη .Αλλά μένουν στο συρτάρι γιατί αυτή η αλήθεια για το κόσμο δεν αξίζει να ειπωθεί Η ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙ' ΑΥΤΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ' ΤΑ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΦΩΤΑ ή απλά δεν αποδέχεται τη Μάσκα του Κλόουν _