ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΣΕ ΡΙΧΝΕΙ ΚΑΤΩ

Η ΦΑΜΠΙΕΝ ΖΑΝ -μια 31 χρονη γυναίκα από την Αιτη η οποία έχασε το πόδι της εξαιτίας του φονικού σεισμού -γίνεται σύμβολο μιας χώρας που παλεύει να ορθοποδήσει από τα συντριμια της.Η Φαμπιέν στη χώρα της Καραϊβικής είναι διάσημη .Πρίμα μπαλαρίνα στο Εθνικό θέατρο της Αιτης .

''Ο ΧΟΡΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΟΜΠΙ ΜΟΥ ,Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ,ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΜΟΥ ,ΟΛΑ''

Ο σεισμός της 12ης Ιανουαρίου όμως άλλαξε για πάντα τη ζωή της .Την ώρα που τα 7,3 ρίχτερ συγκλόνιζαν το Πορτ-ο-Πρενς, βρισκόταν στο σπίτι της και παρακολουθούσε τηλεόραση .Μέσα σε λίγα λεπτά ,το κτίριο κατέρρευσε ,η ίδια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και ,παρά τις αγωνιώδης εκκλήσεις της ,οι γιατροί αναγκάστηκαν να της ακρωτηριάσουν το δεξί πόδι από το γόνατο και κάτω

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΖΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΧΟΡΕΨΕΙ .Η ΦΑΜΠΙΕΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ .

Η ίδια φιλοδοξεί να επιστρέψει στη καριέρα της , ενώ ήδη ανθρωπιστικές οργανώσεις και δημοσιογράφοι την έχουν φέρει σε επαφή με οργανώσεις όπως οι εταιρείες χορού Stop Gap και Candoco που εκπαιδεύουν ανθρώπους με κινητικά προβλήματα . Η προοπτική να γίνει μια μέρα μέλος τους κάνει τα μάτια της να λάμπουν .

Η Ζωή για την Φαμπιέν σίγουρα αλλάζει ωστόσο η απόφαση να αντιμετωπίσει με το κεφάλι ψηλά αυτή την αλλαγή κάνει το μύθο της αξεπέραστο .Αν η Φαμπιέν τα καταφέρει θα έχει κερδίσει το στοίχημα με τον εαυτό της . Μια καλή χορεύτρια δεν είναι απαραίτητα μόνο αυτή που έχει τέλεια τεχνική αλλά αυτή που έχει ψυχή .Μπορεί η ζωή να της έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο ωστόσο η τέχνη της δεν θα τη προδώσει ποτέ .Τώρα είναι η στιγμή να κάνει το Άλμα .


ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΣΕ ΡΙΧΝΕΙ ΚΑΤΩ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ, ΣΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ .

ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΑΝΕΜΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ;

Η ζωή μοιράζεται στους έχοντες, στους κατέχοντες και στους αντέχοντες .

Ο Νίτσε υποστηρίζει:ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό .

Σίγουρο είναι ότι πονάμε ...ότι και να κάνουμε πονάμε ...


Που πηγαίνει κανείς με μια φωτιά σβησμένη;

Στη φιλοσοφία του βουδισμού η πρώτη αλήθεια είναι ότι τα πάντα είναι πόνος-
η γέννηση είναι πόνος ,η παρακμή είναι πόνος ,η ασθένεια είναι πόνος ,όλα όσα είναι εφήμερα είναι πόνος.

Χωρίς απαραίτητα να είμαστε βουδιστές ,αν το καλοσκεφτείς τα εφήμερα δεν είναι αυτά που μας βασανίζουν περισσότερο;

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι η ρίζα του πόνου είναι η επιθυμία.
και Η ΤΡΊΤΗ ΑΛΉΘΕΙΑ
η αναίρεση της επιθυμίας οδηγεί στην αναίρεση του πόνου .


Μόνοι ηθοποιοί του Σύμπαντος είναι ο πόνος και η εξάλειψη του ...

ΙΣΩΣ
αν πείσουμε τον εαυτό μας για το παρακάτω :

Υπάρχει μόνο πόνος ,δεν υπάρχει
αυτός που πονά .
Δεν υπάρχει δράστης ,υπάρχει
μόνο δράμα.
Το Νιρβάνα υπάρχει ,αλλά όχι
αυτός ή αυτή που το ζητά
ο δρόμος υπάρχει ,αλλά όχι
αυτός ή αυτή που τον περπατά.

Είναι δυνατό να κατορθώσουμε σε τέτοιο βαθμό την εκμηδένιση του εγώ ώστε να πάψουμε πονάμε ...;

Ακόμα κι όταν ερωτευόμαστε ....ερωτευόμαστε περισσότερο το πόθο παρά το αντικείμενο του πόθου .
Ο άνθρωπος που χάνεται μέσα στο πάθος του ...Χάνει λιγότερα από εκείνον που χάνει το πάθος του.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΚΕΡΔΟΣ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΝΟ.

Σημασία έχει να τα βρεις με τη προσωπική σου έρημο και σε όλα τα δύσκολα που σε πονάνε να μένεις μόνος με την μοναξιά σου .

Η μοναξιά είναι ένα βαρύ κρασί που σε μεθάει, Άλλες είναι σαν ένα bitter tonic που σε τονώνει κι άλλες σε κάνει να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο .
αλλά ας είναι .........Είναι απαραίτητη η καταιγίδα για τα δέντρα που θέλουν να φτάσουν σε περήφανα ύψη .Δεν συμφωνείτε΄΄;΄

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ VS ΛΥΚΩΝ

Κι όμως είναι δυνατόν !!!Πρέπει να πάθεις λένε για να μάθεις ...Όλοι έχουμε πέσει στη παγίδα να κάνουμε εκπτώσεις στη ζωή μας με τη δικαιολογία πως είναι μια χρονική στιγμή που θα περάσει..Εφόσον όμως κάτι αρχίζει με έκπτωση τελειώνει και με έκπτωση . Ανοίγουμε τη πόρτα του σπιτιού μας σε ανθρώπους λίγους κι εκλεκτούς κάποιους συγγενείς και φίλους γιατί όμως δεν κάνουμε το ίδιο στη καρδιά μας ...Γιατί να χαριζόμαστε ακόμα κι αν δεν χαριζόμαστε γιατί να κάνουμε χάρες...Χρωστάμε ....δεν χρωστάμε .... ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΚΤΙΜΟΥΝ -Εκεί πρέπει να πάμε κι εκεί θέλουμε να πάμε ...ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΚΑΖΟΥΝ ...

Τελικά είναι προτιμότερο να μαζεύεις αδέσποτα σκυλιά από το δρόμο (τουλάχιστον η προσφορά δεν πάει στα σκουπίδια)...Τα τετράποδα είναι καλύτερες ψυχές και πιο άνθρωποι αν θέλετε από τα άλλα αδέσποτα που μπορεί να μη ζουν στο δρόμο αλλά είναι καταδικασμένα στο περιθώριο και μέρα παρά μέρα μεταμορφώνοντε σε Λύκοι.Οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο λύκοι κι απ' τους λύκους -τόσο πολύ έχουν δηλητηριαστεί από τη μίζερη ζωή τους .Η λέξη αδέσποτα χρησιμοποιείται για να παραπέμψω σε ψυχές που περιτριγυρίζουν σαν αδέσποτα αλλά δεν ζητάνε κατά βάθος βοήθεια και περίθαλψη αυτό που θέλουν είναι αφού ληστέψουν ο,τι προλάβουν , να μας δαγκώσουν και να μας μολύνουν με τη μικρότητα και τη δυστυχία τους .

ΤΟ ΤΑΓΜΑ

Κάποια φιλιά είναι καταδικασμένα να γίνουν στάχτη απ' τη πρώτη συνάντηση ...Κάποιες ζωές είναι προορισμένες από το σύμπαν να συναντηθούν σε ένα κομβικό σημείο αιχμής για να εκπληρώσουν το τάγμα μιας προηγούμενης ζωής και έπειτα να συνεχίσουν χωριστά την οποιαδήποτε ζωή τους ...Κάποια σώματα είναι προορισμένα το ένα για το άλλο, να εξαγνιστούν στην ίδια τη φωτιά που απροκάλυπτα ζητά να τα παρασύρει στη κάθαρση...Κάποιες ψυχές είναι δίδυμες. Συγκλίνουν επικίνδυνα όπως ακριβώς η ζωή με το θάνατο τόσο μυστήρια όσο και μοιραία...Ποιος δεν το 'χει νιώσει :Σε μια στιγμή μαζί σου ...έζησα όλη μου τη ζωή. Στο βάθος των ματιών σου τη στιγμή που αναρωτιόμουν Ποιά /ός είσαι και που με πας ,έκανα τα ωραιότερα ταξίδια...Σα να κοιτάζω στο καθρέφτη τη ψυχή μου αισθάνομαι όταν είσαι απεναντί μου ....Σα να ακούω τον αντιλλαλό μου ,όταν μου μιλάς στο ακουστικό μου >>...Κάποια μάτια και κάποια σώματα επικοινωνούν τόσο τέλεια που κάνουν τον έρωτα στο πάθος της στιγμής να μοιάζει με τελετουργικό ιεροτελεστίας αλλά ποιός είναι ο θυσιαστής και ποιός ο θυσιαζόμενος ;Σε κάποια τέτοια πάθη που η έλξη είναι διαστημική δεν έμαθες ποτέ το ρόλο σου ...

Κάποιοι άνθρωποι εξουσιάζοντε από θεούς και δαίμονες δεν ανήκουν πουθενά, περπατάνε σε ναρκοπέδιο και προσπαθούν να βρουν την ισορροπία ανάμεσα σε φως και σκοτάδι ,λογική και τρέλα ,είναι υγιείς αλλά καταλήγουν πιο άρρωστοι από τους ασθενείς ,δεν σταματούν ποτέ να εξερευνούν ,έχουν τους δικούς τους νόμους ,αγγίζουν θεό και αμαρτία ,δεν ακολουθούν κανένα και κανενός το πεπρωμένο απλά γιατί ζουν το προσωπικό τους μύθο .

Κάποιοι άνθρωποι απολαμβάνουν τη διαδρομή ,για κάποιους άλλους αυτή δεν αρκεί ,επιδιώκουν και καταφέρνουν να φτάσουν στον προορισμό που επιθυμούν. Κάποιοι όταν φτάσουν εκεί συνεχίζουν πιο πέρα, όπου πάει άλλοι πάλι αφού απολαύσουν λίγο από τη θέα ξεκινάνε για έναν άλλο προορισμό πάλι απ' το μηδέν .Δεν ξέρω ποιοί χάνουν και ποιοί κερδίζουν αλλά σίγουρα αυτός που μένει στη θέα επειδή απλά ξέρει ότι δεν θα πάει -παρακάτω- αυτή τη θέα τη γεύεται ολοκληρωτικά σχεδόν εκστασιασμένος, είναι αυτός που θα βγάλει μια κραυγή προκαλώντας τον αντίλαλο του από τη μια άκρη του βουνού που βρίσκεται ως την άλλη, της απέναντι κορυφής του. Ενώ αυτοί που συνεχίζουν πάρα πέρα ακόμη κι αν έφτασαν να δουν κι άλλα σημεία αυτού του προορισμού -δεν άκουσαν ποτέ τον αντίλαλό τους .

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ

Για έναν απροσδιόριστο λόγο το τελευταίο καιρό η τηλεόραση έχει περάσει σε δεύτερη, τρίτη ,τέταρτη ,πέμπτη μοίρα στη καθημερινοτητά μου....
Βλέπουμε μόνο κλόουν ,μένουν ολοι στη γκριμάτσα χωρίς να μετράει κανείς στο βάθος τη θλίψη που ενυπάρχει σ' αυτή .

Παιδί μου αφησέτα ολα και γύρνα σπίτι
Μα μπαμπά εσείς με βάλατε σ' αυτή τη δουλειά απ' τα 5 μου χρόνια ...

Κι αυτό είναι το παράξενο ......


Η Τζούλια κινδυνεύει απο τους κακούς ....Ποιός ειναι ο λύκος και ποιά η κοκκινοσκουφίτσα; Γιατί απο το 2006 που παρακολουθούμε τη Τζούλια στιγμή δεν τη θυμάμαι στο ρόλο της κοκκινοσκουφίτσας .... Ζούμε σε μια εποχή που ανάγκες μας έχουν γίνει τα πιο άχρηστα πράγματα ...Ναι πλέον ειναι ανάγκη οταν γυρνάς απ' τη δουλειά να ανοίγεις την τηλεόραση και να κάθεσαι μπροστά με κομμένη την ανάσα γιατί ακριβώς δεν έχεις βρεί κάτι καλύτερο για να σου κόβεται αυτή....
Ιστορίες υπάρχουν πολλές του .... της ....... κι οχι παράξενες αλλα με νόημα και στόχο.
Κανείς δεν μιλάει γι' αυτές ...Πρωτη φορά βλέπουμε τα κατεδαφισμένα να εχουν τόση αξία ....Πιάσαμε πάτο απότομα πολύ απότομα τοσο ρηχά δεν πάει πιο κάτω ...Η τηρεόραση μοιάζει γιγάντια σκιά που εχει δεμένη τη Τζούλια και καθε Τζούλια και τη πάει οπου αυτή θέλει .....Κι οι δηθεν υποστηρικτές της, εΊναι αυτοί που στη κυριολεξία τη θυσιάζουν ''Στο λάκο των λεόντων ''της τηλεθέασης ...Όσο κι αν μοιάζει παράλογο η Τζούλια αντανακλά τη κοινωνία τόσο γελοίο αλλα και τόσο τραγικό ...Δεν βλέπουμε κάτι διαφορετικό -Εκ -πτωση και στις δύο ... Εσύ είμαι κοινωνία και σου μοιάζω.
Δεν ξέρω γιατι αλλα προτιμώ να κλείνω τη τηλεόραση και να βγαίνω έξω -θεωρώ πιο γοητευτικά τα ερείπια της πόλης , τα κατάμαυρα μπαλκόνια απο το καυσαέριο, τα κομμένα δέντρα στα δάση ,τα επεισόδια του Δεκεμβρη του 09, τη ζωή της Κούνεβα, το βιτριόλη (που πίνουμε όλοι καθημερινά)τη σφαίρα του Αλέξη, το πολιτισμό που δεν υπάρχει στην Ελλάδα ,τους ανέργους με ένα και δυο μεταπτυχιακά , τους ανθρώπους που ξυπνούν στις 5 τα ξημερώματα παίρνουν μια σκούπα και βγαίνουν στους δρόμους ,τη νεαρή κοπέλα απο τη Δανία που τις νύχτες απεκδύεται το ρόλο της μητέρας και κάνει στριπτίζ για να ζήσει κι όμως τη καθημερινή της ζωή τη βρίσκω πιο αξιοπρεπή απο της οποιασδήποτε Τζούλιας,τα παιδιά των φαναριών ,τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα ψυχιατρεία και στις φυλακές, τους επιζόντες της τραγωδίας στην Αιτή.....
Ολα αυτά ειναι σίγουρα πιο Εθνικά απο το διαζύγιο της Μενεγάκη .Αλλά μένουν στο συρτάρι γιατί αυτή η αλήθεια για το κόσμο δεν αξίζει να ειπωθεί Η ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙ' ΑΥΤΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ' ΤΑ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΦΩΤΑ ή απλά δεν αποδέχεται τη Μάσκα του Κλόουν _

ΖΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ

Η μαμά πάντα έλεγε οτι η ζωή είναι σαν ενα κουτι με σοκολατάκια:Ποτέ
δεν ξέρεις τι θα πάρεις....ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΦΟΡΕΣΤ ΓΚΑΜΠ(1944)Έτσι και κάθε νέα χρονιά δεν ξέρεις τι σε περιμένει.
Η τύχη είναι θέμα αυτοπεποίθησης ,ετοιμότητας και δουλειάς.Αν δεν έρθει αυτή σε σένα ,τράβα εσύ σ' αυτή.Το θέμα είναι απλό ζητάω, πιστεύω ,αποκτώ .Στη καθημερινότητά μας υπερισχύουν οι άτυχες στιγμές κι αυτό γιατί εμείς τις καλούμε .Αν σκεφτεί κανείς πόσες αρνητικές σκέψεις κάνουμε καθημερινά και πόσες θετικές θα καταλάβει τι εννοώ .Ζούμε ο,τι προκάλουμε ...Προσέχουμε τι σκεφτόμαστε γιατι ή σκέψη λίγο απέχει άπο τη πράξη .Δεν έχουμε επιλέξει τα πάντα στη ζωή μας και πρώτα απ' ολα δεν επιλέξαμε καν να γεννηθούμε ,το να ζούμε όμως και το τρόπο που θα ζούμε τον επιλέγουμε ...κι όποιος αρνείται αυτό υποστηρίζωντας : Μα δεν επέλεξα να είμαι δυστυχισμένος .Η απάντηση είναι μια ...Είμαστε τόσο ευτυσισμένοι όσο επιλέγουμε να είμαστε .Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτο που θέλεις αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις .Η τύχη καμια φόρα μας επίλεγει είναι γεγονός αλλά πόσες φόρες την επιλέγουμε;
Κανείς δεν έχασε τίποτα που δεν προσπάθησε να χάσει .Κανείς δεν κέρδισε τίποτα που δεν επιδίωξε να κερδίσει .Δυο είναι οι τράγωδίες στη ζωή,η μια όταν εκπληρώνονται οι επιθυμίες μας κι άλλη όταν δεν εκπληρώνονται .Επομένως η έννοια της τύχης είναι πολύ σχετική ακόμα κι αν είναι με το μέρος μας μπορεί και να μας τιμωρεί όχι γιατι έχει κάτι μαζί μας αλλά απλά για να μας τονίσει τη μηδαμινότητά της .
Ο,τι κι αν έχεις ακούσει για το 2010 όσα κι αν έχεις διαβάσει για τη προδιάθεση του ζωδίου σου -Έχεις το κρόνο πάνω απ' το κεφάλι σου; Δεν σε ευνοεί ο Δίας απ' το ζώδιο των ιχθύων; ..ε ..και _Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να συνεχίσεις να περπατάς.Να συνεχίσεις με τόλμη να ανεβαίνεις το δικό σου βουνό μύησης .Ο μύστης αγωνίζεται να ανέβει το δικό του πνευματικό βουνό.Η ανηφόρα είναι δύσκολη αλλά μόνο μέσα απ΄' το πόνο φτάνει κανείς απο το συγκεκριμένο στο Ιδανικό.
Η επιτυχία έχει πάντα το τρόπο να μας ξεφεύγει .Λες θα με περιμένει στη επόμενη γωνία κι όταν φτάνεις εκεί έχει ήδη προχώρησει λίγο πιο κάτω.Αλλά ο λύκος που σκαρφαλώνει το βουνό είναι πάντα πιο πεινασμένος απο αυτόν που βρίσκεται ήδη στη κορυφή του .Ολοι κρύβουν ένα λυκο μέσα τους-η Shakira το έκανε τραγούδι -Aν ανaγνωρίσουμε τη φύση μας θα δικαιολογήσουμε και την τύχη μας.

Ή Ζωή ευνοεί αυτόν που τολμά να τα παίζει όλα για όλα ,αυτόν που είναι έτοιμος να κερδίσει αλλά και να χάσει το παιχνίδι.

<