ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

Μια ζεν διαδρομή σε όλη την ευθεία προς τη μεριά της θάλασσας στο Λουτράκι, ένας παράδεισος για περπάτημα υπό τα χαμηλά φώτα της πόλης .
Η διαδρομή με έχει συνεπάρει άνθρωποι όλων των ηλικιών περνοδιαβαίνουν, σταματούν, μιλάνε ,γελάνε ,άλλοι είναι σοβαροί ,άλλοι κρυμμένοι κάτω από τα κασκόλ τους κι άλλοι τουρίστες όπως εγώ που δεν εγκαταλείπω ποτέ τη φωτογραφική μου μηχανή. Στέφομαι μπροστά σε έναν πάγκο με βιβλία και χαζεύω εκατοντάδες τίτλους,με περιεχόμενο για όλα τα γούστα παιδικά, ψυχολογίας ,ιστορίας και σε πολύ προσιτές τιμές. Οι τίτλοι που για λίγο επεξεργάζομαι και που με γοητεύουν ξανά κι ας έχω ταξιδέψει νύχτες στις σελίδες τους είναι ο Μικρός Πρίγκιπας και σκέφτομαι άραγε:

Θυμούνται Οι Άνθρωποι
Ότι Κάποτε Υπήρξαν Παιδιά;

ή αυτή την ωραία φράση:
Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν με τη καρδιά βλέπεις καλύτερα.

Ή την άλλη: Γνωρίζουμε μονάχα μόνο τα πράγματα που εξημερώνουμε.

Οι άνθρωποι τα αγοράζουν όλα έτοιμα από τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. «Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με».

Νομίζω πως τα έχω καταφέρει ο,τι βλέπω να το βλέπω πια με τη καρδιά μου, δεν εξηγείται αλλιώς και η διάρκεια παραμονής μου σε αυτό το πάγκο. Ένας άλλος τίτλος που με γοητεύει : Φιλοσοφία του Πλάτωνα κι αμέσως έφερα στο μυαλό μου αυτό το ωραίο: ότι άνθρωπος ζούσε κάποτε σαν αυλη ψυχή αλλά κατέληξε στον υλικό κόσμο και απέκτησε σώμα, που είναι το δεσμωτήριο της ψυχής.
Άραγε έσπασε ποτέ κανείς αυτά τα δεσμά;

Τελικά απ’ ότι είδα κατέληξα στη δική μου αγορά –Παγκόσμια Μυθολογία-Ιερά Σύμβολα –Τόποι Μυστηρίων ,Κρυμμένα μυστικά ,Θεοί και Ήρωες ,όλα αυτά σε ένα βιβλίο.
Ποιός είναι ο δικός μας μύθος ,ποιά είναι η καταγωγή του μύθου μας ;
Ποιά είναι τα δικά μας ιερά σύμβολα;
Είναι αντικείμενα ή άνθρωποι που έχουμε επιλέξει ;
Ποιοι είναι οι τόποι λατρείας μας;
Το σώμα ή η Ψυχή ;
Kαι τι σημαίνει ήρωας ;
Αυτός που έχει υπερνικήσει τους φόβους του. Μπορεί κάποιος να είναι ήρωας σε όποια επικράτεια¨ δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον αναγνωρίσουμε όταν κάνει την εμφάνιση του. Η μοναδική του αρετή είναι ότι έχει γίνει ένα με τη ζωή, ένα με τον εαυτό του.

Εκεί που η σκέψη μου περπατάει πιο γρήγορα και από τα πόδια μου και χάνομαι στο Λαβύρινθο της ψυχής μου, κάθομαι σε ένα παγκάκι κι αρχίζω να ξεφυλλίζω το Μύθο: «Όταν ο Παν Γκου αποκοιμήθηκε από το σώμα του σχηματίστηκαν τα βουνά και από το αίμα του τα ποτάμια».
«Γύρισαν με τις βάρκες τους στα βάθη των ωκεανών και από τότε δεν τους ξαναείδε κανείς».

Οι Μύθοι είναι Δημόσια Όνειρα
τα Όνειρα είναι ιδιωτικοί μύθοι_

Ας πλάσουμε το μύθο μας με φαντασία. Έχεις Όνειρα; να μην εμπιστεύεσαι τα όνειρα σου σε κανέναν .Έχεις ακούσει για την Χαμένη Ατλαντίδα ;Το μυθικό νησί της Ατλαντίδας δημιουργήθηκε σε ένα μυστικό τόπο (εκεί και τα όνειρα σου)από το θεό Ποσειδώνα (από εσένα τον ίδιο)για την αγαπημένη του Κλειτω (για ότι αγαπάς).Οι γιοι τους κυβέρνησαν τη Μεσόγειο με σύνεση αλλά κάποια στιγμή ενέδωσαν σε θανάσιμα πάθη (όλοι δεν το έχουμε κάνει;).Ο Ποσειδώνας ανατάραξε τόσο πολύ τη θάλασσα μέχρι που ένα τεράστιο κύμα βύθισε την Ατλαντίδα (το μυστικό τόπο των ονείρων του).

Για Πόσες χαμένες Ατλαντίδες είσαι ο αυτουργός ;

Ο μύθος είναι αυτός που μας κάνει αθάνατους και το μύθο μας τον γράφουμε εμείς.
Βέβαια είπε η αλεπού ;Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι ολόιδιο μ’ αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Κι ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού ίδια μ’ εκατό χιλιάδες αλεπούδες .Αν όμως με εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο .Θα είμαι για σένα μοναδική στο κόσμο …

Ζούμε σύμφωνα με τους μύθους .
Ζούμε μέσα τους και εκείνοι ζουν μέσα μας .
Τους δίνουμε νέα υπόσταση .